NC MarkBam Chapter1

NC SUFFERING 01

“ฮึก ปะ ปล่อยผมเถอะนะ ฮึก ได้โปรด ฮือ”คนตัวเล็กขอร้องส่ายหน้าปฏิเสธพยายามดิ้นสุดแรงที่ตัวเองมีทั้งหมด กลัว เขากลัวกับสิ่งเลวที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

“อยู่เฉยๆได้ไหม! อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด” น้ำเสียงหงุดหงิดดังขึ้นจากคนใจร้าย ต่อให้แบมแบมอ้อนวอนให้ตาย... มาร์ค ต้วนก็เลือกที่จะมองข้ามมันไปอยู่ดี!

“ทำไม ทะ ทำไมคุณต้อ….อื้ออออออ” คนตัวเล็กยังพูดไม่จบประโยค คนร่างสูงก็จัดการคร่อมร่างเล็กทันทีพร้อมกับริมฝีปากสีซีดเริ่มบดขยี้ลงมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวอีกครั้ง ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปคลุกเคล้าในโพรงปากอย่างไม่รีรอ ยิ่งสัมผัสจากเคี้ยวคมที่กัดมุมปากเล็กจนลิ้นรับรสผาดและกลิ่นคาวเลือดนั่น มันเป็นสิ่งตอกย้ำว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความฝัน ลิ้นเล็กพยายามหลบหลีกลิ้นร้อนของซาตานตรงหน้า ก็ไม่เป็นผลเมื่อมือหยาบของร่างสูงบีบคางเล็กไว้แน่นจนเกิดความชาไปทั่วบริเวณ

“โอ๊ยยยย!!!” แบมแบมใช้แรงเฮือกสุดท้าย กัดลิ้นหนาที่เข้ามาจู่โจมโพรงปากอย่างเร่าร้อน น้ำสีใสไหลลงมาจากช่องปากที่ดูดดื่มปนกับของเหลวสีแดงสด เยิ้มออกมาจากลิ้นร้อนๆที่เพิ่งโดนกัดไปเมื่อครู่  ลิ้นที่ชุ่มไปด้วยเลือด มาร์ครู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วโพรงปาก แม่งเอ้ยย!

“นี่มึงกัดกูหรอ!  ได้ สงสัยมึงจะชอบความรุนแรง บอกตั้งแต่ทีแรกก็จบ กูจะได้จัดให้ถึงใจเลย!!”

            เมื่อความโมโหถึงขีดสุด ยิ่งทำให้ความเป็นคนของมาร์ค หมดลง ร่างสูงง้างมือหนาขึ้นก่อนที่จะ…

เพี๊ยะ!!!

            ฝ่ามือหนากระทบลงใบหน้าของคนตัวเล็ก แบมแบมหันตามแรงมือจนสุดคอ บ่งบอกว่ามาเฟียหนุ่มไม่ได้ออมมือแม้แต่น้อย ความแรงจากฝ่ามือหนาทำให้ใบหน้าของร่างบาง ที่ก่อนหน้านี้ขาวใสละเอียดเหมือนสำลีขาวบริสุทธิ์ แต่ในตอนนี้มันกลับแดงฝาดจนเห็นรอยนิ้วเรียวยาวของมาร์คได้ชัดเจน จากที่ถูกคนตรงหน้าขบมุมปากของตนจนได้แผลกลับกลายเป็นน้ำสีแดงสดไหลออกมาเป็นทาง

            เจ็บ... ตอนนี้แบมแบมเจ็บไปหมด เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ…

“คุณมัน ฮึก สารเลว” คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทั้งโมโหและหวั่นกลัว ร่างบางสั่นเทาจนทำคนให้คนตัวสูง ยิ่งได้ใจ หึ ตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของความเจ็บปวด และสีหน้าของร่างบางทำให้มาร์ครู้สึกดีไม่น้อย

“จะบอกอะไรให้ แล้วก็จำใส่สมองกลวงๆของนายไว้ด้วย คนอย่างฉันเลวได้มากกว่านี้อีกนะ เรามาดูกันมั้ยล่ะ ว่าฉันเลวได้มากกว่าที่นายคิดหรือเปล่า แบมแบม…”

แคว้กก!!

            สิ้นเสียงประโยคจากปากคนใจร้าย มาร์คต้วนก็กระตุกชายเสื้อออกจากกางเกงของคนใต้ร่างและกระฉากฉีดขาดจนกระดุมหลุดกระเด็นไปคนละทิศละทาง พร้อมกับเสียงร้องไห้ของคนตัวเล็กเล็กอีกครั้ง แต่เสียงร้องไห้นั่นก็ไม่ได้ทำให้ราชสีห์หนุ่มละความสนใจไปจากสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาหรอก... ผิวขาวนวลละเอียดราวกับน้ำนมเกิดรอยริ้วแดงจางๆจากเนื้อผ้าที่ถูกฉีก ร่างเล็กยกมือขึ้นปิดร่างของตัวเองอย่างกระดากอาย ทั้งอายทั้งสมเพศตัวเอง  ร่างบางยกขาขัดขืน ถีบร่างหนาให้ออกห่างจากตน

            แต่แรงอันน้อยนิดนั่นไม่ได้สะเทือนเขาแม้แต่น้อย ซ้ำแล้วมาร์คยังคงกระทำป่าเถื่อนกับคนตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง เสื้อผ้าของร่างบางตกอยู่ที่ปลายเตียงซึ่งสภาพของมันก็ขาดกระจุยกระจายไม่เหลือชิ้นดี... เหมือนกับความรู้สึกของแบมแบมตอนนี้ยังไงล่ะ

            ตาคมมองมือเรียวเล็กที่พยายามปกปิดร่ายกาย เพื่อให้พ้นต่อสายตาหิวกระหายจากคนบนร่าง มาร์คอดชื่นชมไม่ได้จริงๆที่ร่างกายของคนใต้ร่างมีเสน่ห์ดึงดูดเขาเหลือเกิน ผิวขาวเนียนนั่น... คงน่าทำให้เกิดรอยมิใช่น้อย

“ปล่อยนะไอ้คนใจร้าย คุณมันป่าเถื่อนที่สุด ผมเกลียด เกลียดคุณได้ยินมั้ย!!!” แบมแบมตะโกนอย่างสุดเสียงและพ่นคำกรนด่าคนตรงหน้า ด้วยความโกรธและโมโหอย่างขีดสุด ผู้ชายตรงหน้าเขาเป็นคนป่าเถื่อน จิตใจอำมหิต เขามันไม่ใช่คน

            และแบมแบมก็หวังว่าการที่ตัวเองตะโกนด่าคนตรงหน้าจะทำให้ มาร์ค รู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้าง... แต่มันก็ทำให้รู้ว่าแบมแบมคิดผิด!

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!!

            คนตัวเล็กชาไปทั้งหน้า จากครั้งแรกที่โดนร่างสูงตบก็เจ็บมากพอแล้ว แถมตอนนี้ยังโดนซ้ำอีกถึง สองครั้ง ทำให้ความรู้สึกและประสาทสัมผัสของแบมแบมด้านชาไปหมดแล้ว... ทั้งมึนทั้งเจ็บ ทั้งมันทรมาน ถึงแม้จะร้องไห้อ้อนวอนก็แล้ว ด่าก็แล้วแต่คนเลวตรงหน้ายังไม่มีท่าทีที่จะหยุดกระทำความป่าเถื่อนนี้

            น้ำตาที่ไหลจน จะหมดตัวมันไม่ทำให้คนอย่าง มาร์ค ต้วน นึกปราณีเลยสักนิด เขาต้องยอมตกเป็นเบี้ยล่างให้คนใจทรามตรงหน้านี้หรอ!!!!

“โดนตบไป สองสามทีถึงกับเป็นใบ้เลยหรอ?? ปากดีอีกสิ เอาสิ  หรือกำลังอยาก หึ สงสัยกำลังข่มอารมณ์ ร่าน อยู่สินะ  ไม่ไหวแล้วใช่ไหม ก็ดี! ฉันจะได้ไม่ต้องเสียแรงไปมากกว่านี้”

            เจ้าบ้านเอาแต่ใจพูดคำเชือดเฉือนจิตใจโดยไม่ฟังความเห็นอะไรจากคนตกเป็นรองสักนิด ก่อนจะเริ่มรวบข้อมือเล็กทั้งสองมัดกับเชือกเส้นหน้าจากช่องเก็บของผูกติดกับหัวเตียง

“อ๊ะ  ยะ อย่านะ! ปล่อย!! ผมเจ็บ!!!”

            แบมแบมร้องห้ามเสียงหลง เมื่อมาร์คเริ่มขบเม้มเนื้อเนียนจนเกิดรอย อีกทั้งยังออกแรงกัดจนห่อเลือดแสดงความเป็นเจ้าของบนลำคอเนียนสวย และลากลิ้นร้อนผ่านเรียวคางที่ถูกเขาบีบจนเกิดรอยช้ำเขียว โดยไม่สนใบหน้าที่เปรอะคราบน้ำตาที่ข้างแก้มของคนใต้ร่าง

            มือหนาดึงกางเกงนักศึกษาของคนตัวเล็กออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดึงชั้นในตัวสุดท้ายที่ปกคลุมแกนกายของอีกคนออกแล้วโยนไปปลายเตียง เหยื่อตัวเล็กรีบยกขาขึ้นมาบิดหนีร่างสูงของเจ้าบ้านทันที มือแกร่งจับขาเล็กๆให้แยกออกจากกัน ก่อนจะก้มลงไปอยู่ตรงระหว่างขาของคนตัวเล็ก

“ยะ หยุดนะ นั่นคุณจะทำอะไร อื้อออออ” เสียงหวานของคนตัวเล็กครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อริมฝีปากหนาของมาร์ค ครอบคลุมแกนกายของตัวเองเอาไว้ คนตัวเล็กเบิกตากว้าง เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ตัวเองโดนกระทำแบบนี้ แบมแบมพยายามบิดเร้าเพื่อผลักดันร่างสูงที่กระทำเรื่องน่าอาย

“อื้อออออ อะ ออกไปนะ” คนตัวเล็กบิดเร้าอย่างทรมานกับสัมผัสที่อีกคนกำลังทำอยู่

            ร่างแกร่งค่อยๆรูดปากเข้าออกอย่างช้าๆอย่างเป็นจังหวะ ต้องการทามานคนตัวเล็กที่ถืออวดดีอยู่ใต้ร่างให้ทุรนทุราย และกวัดลิ้นขึ้นลงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ร่างเล็กรู้สึกเกร็งและทรมานจากการถูกปลุกปั่นอารมณ์ราคาของร่างหนา แบมแบมรู้สึกอึดอัดกระตุกเกร็งก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาในที่สุด

            อ่อนไหวง่ายจังนะ ปล่อยเร็วแบบนี้ก็ไม่สนุกสิ มาร์คกดยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยปล่อยแก่นกายเล็กของคนตรงหน้าเป็นอิสระ…

“อย่าทำเป็นปฏิเสธหน่อยเลย ฉันรู้ว่านายก็อยากมากเหมือนกัน หึ อ้อ ลืมบอกว่าไม่มีนะ เจลล่อลื่น ทนๆเอาหน่อยแล้วกัน แต่ชั้นว่าร่านๆอย่างนายไม่ต้องพึ่งของพวกนี้ก็คงไม่รู้สึกอะไรหรอก ดูจากท่าก็น่าจะหลวมอยู่พอตัว"

            เอ่ยเพียงแค่นั่น ร่างสูงก็ถอดเสื้อเชิ้ตราคาแพงของตนออก ก่อนจะซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวๆอีกครั้ง ก็ไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่าผิวของเด็กตรงหน้าเขามันจะลื่นขนาดนี้ ดีไม่ดียังลื่นมือมากกว่าคู่นอนบางคนของเขาด้วยซ้ำ นั่นก็ทำให้เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เรียวลิ้นร้อนเลื่อนต่ำลงมาที่เม็ดตุ่มไตเล็กสีชมพูซึ่งตอนนี้ตั้งชูชันพร้อมรับสัมผัสจากลิ้นร้อนโลมเลีย ทั้งดูดเม้มทำการฝังรอยกุหลาบไปทั่วแผ่นอกบาง พร้อมกับมือที่เริ่มเลื้อยไปทั่วผิวเนียนของแบมแบม

จ้วบ!!

            มาร์คดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอาย ยอดอกสีสวยแข็งขืนสู้สัมผัสของร่างตรงหน้า ทำให้คนตัวเล็กใต้ร่างเสียวกระสัน มือเล็กกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น จนผ้าปูยับยู่ยี่

“ได้ ปะ โปรด อย่าทำผมเลย คุณมาร์ค ฮึก ผมกลัวแล้ว” ร่างแกร่งไม่สนใจคำพูดขอร้องจากคนใต้ร่าง เพราะตอนนี้มาร์ค กำลังหลงระเริงกับของเล่นชิ้นใหม่ชิ้นนี้อยู่

            เรียวลิ้นอุ่นของร่างสูงไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องขาวเนียนของกายเล็ก และนั่นยิ่งทำให้คนใต้ร่างอย่างแบมแบมที่ไม่เคยเสียบริสุทธิ์สั่นกระส่ายทั้งกลัว ทรมาน และเสียวซ่าน ก่อนจะแกล้งดุนลิ้นลงแอ่งสะดือเล็กตามด้วยเป่าลมใส่เบาๆ จนคนใต้ร่างขนลุกชันไปทั้งตัว

"อืมมมม...อ๊าาาห์" ร่างบางเผลอหลุดเสียงน่าอายออกไป

“หึ ตั้งรับให้ดีๆล่ะ ฉันจะเสียบแล้วน่ะ” ร่างสูงเหยียดยิ้มร้ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงหัวเราะติดสมเพชคนตัวเล็กอย่างแบมแบม ที่ไม่มีทางขัดขืนตนได้

            มาร์ครูดซิปกางเกงของตัวเองลงก่อนจะรดชั้นในตัวสุดท้ายของตัวเอง และนั่นยิ่งทำให้แบมแบม เบิกตากว้างเมื่อเห็น ความใหญ่โตของซาตานอย่างมาร์ค ต้วน มาร์คแสยะยิ้มร้ายอย่างพอใจ ที่ทำให้ร่างเล็กหวาดหวั่นกับลูกชายของตนได้ เขาไม่รอช้าให้คนตัวเล็กร้องท้วงใดๆได้

            ร่างสูงรูดแก่นกายแข็งของตนเข้าออกสองสามที ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในทางรักสีหวานของคนตัวเล็ก อย่างรุนแรง โดยไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น

“อ๊ะ ฮึก จะ เจ็บ ฮึก ผมเจ็บ เอามันออกไปนะ เอามันออกไปที” แบมแบมหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดและดิ้นทุรนทุรายอย่างปลาที่ถูกทุบหัว เมื่อการแทรกแก่นกายใหญ่ของร่างสูงเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว คนตัวเล็กถึงกับเบิกตากว้าง น้ำตาที่ไหลอยู่ยิ่งไหลหนักเข้าไปใหญ่ ไม่มีทีท่าที่จะหยุดได้

“นี่!! ยะ อย่าบอกนะว่า นายไม่เคย”และนั่นทำให้มาร์ครู้สึกตกใจ จนถามเสียงสั่นแต่ก็สั่นไม่มากให้คนใต้ร่างจับผิดสังเกตได้ ทั้งๆที่แท่งเอ็นอุ่นของเขามันยังเข้าไปไม่สุดด้วยซ้ำ

            ในใจของมาเฟียใจร้ายก็เผลอคิดว่าคนตัวเล็กยังบริสุทธิ์อยู่ อย่างนั่นหรอ? แม้ไม่รู้ว่าคนใต้ร่างบริสุทธิ์อยู่แต่ก็ทำให้เขารู้สึกหวิวในใจแปลกๆ แต่เพราะความแค้นที่มีมากกว่าทำให้มาร์คได้แค่ผ่อนแรกกระแทกเบาลง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปราณีคนตรงหน้า อย่าแกล้งว่าไม่เคยไปหน่อยเลยน่ะ! เพราะเขาก็เข้าใจว่าแก่นกายของตนก็ใหญ่ไม่ธรรมดาแถมไม่มีเจลล่อลื่น บวก กระแทกเข้าไปแบบไม่ตั้งตัว ก็คงเป็นเรื่องปกติที่ช่องรักจะแคบไปบ้าง

            ว่าแล้วมาร์คก็สะบัดหัวไล่ความคิดที่จะสงสารคนตัวเล็กใต้ร่างตรงหน้า

            ร่างสูงขยับสะโพกเข้าออกตามอารมณ์ โดยไม่สนใจเสียงร้องของคนใต้ร่างเลยสักนิด แบมแบมพยายามสะกดกั้นอารมณ์ความเจ็บปวด พยายามที่จะไม่ให้น้ำตามันไหลออกไปมากกว่านี้ คุณพ่อ พี่คุณ ช่วยน้องแบมด้วย ได้ โปรดมาช่วยน้องแบมที...

            มาร์คก้มตัวลงประกบริมฝีปากสีเชอร์รี่อย่างจาบจ้วง พร้อมกับช่วงล่างก็ขยับอย่างรุนแรงจนเกิดเสียง กรึก... เลือดสีแดงฉานไหลออกมาเปรอะเปื้อนต้นขาร่างบางและชโลมท่อนเอ็นใหญ่ของมาเฟียหนุ่มเช่นกัน แบมแบมรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกทรมานราวกับตายทั้งเป็น ซึ่งต่างจากมาร์คอย่างสิ้นเชิงชายหนุ่มนั้นกลับรู้สึกสะใจ ยิ่งเห็นร่างบางทรมานเขายิ่งรู้สึกมีความสุขไม่น้อย

“ฮึก เจ็บ ผมเจ็บ ฮึก มะ ไม่ไหว เจ็บ ฮืออออ” แบมแบมส่ายหน้าขอร้องให้คนร่างสูงหยุดการกระทำป่าเถื่อน ร่างกายของเขารับมันไม่ไหว ไม่ไหวแล้วมันทรมานเจ็บปวดไปทั้งใจ ทั้งกาย ไม่เคยคิดว่าชีวิตที่เคยสดใสของตัวเองต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบที่คนตรงหน้า มาร์ค ต้วน หยิบยื่นให้โดยที่เขาไม่เคยต้องการมัน

“ซี้ดด... หึ ไม่ไหวงั้นหรอ ฉันคงหยุดไม่ได้หรอกนะของเล่นของฉัน อ่ะแต่ด้วยความเห็นใจของฉันมีอยู่หน่อยนึง นายสนใจมั้ย” คนตัวสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะพูดเย้ยหยันปนความสมเพช เขามีทางเลือกให้ สำหรับของเล่นชิ้นใหม่ของเขา

            ใบหน้าหวานของคนตัวเล็กพยักหน้าอย่างจำยอม เพราะนี่อาจจะเป็นทางเดียวที่เขาจะได้อิสระ

“อ้ะ! มะ มัน ฮึก คืออะไร” หวังว่าสิ่งที่เขาหวังไว้ว่า ร่างสูงที่กำลังขยับสะโพกกระแทกเข้าออกทางรักสีหวานที่เคยบริสุทธิ์อย่างรุนแรง จะปล่อยเขาเป็นอิสระ แต่ ทว่า…..

“เรียกชื่อฉัน อื้มมมม เรียก มาร์ค แล้วครางดังๆ ฉันจะผ่อนแรงให้นาย ทรมานน้อยกว่านี้ไงล่ะ!”

“อ๊ะ อ้ะ อะไรนะ!!”เขาไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่มาร์คพูดออกมาจะให้เขาทำแบบนั่นจริงๆ

            บางทีแบมแบมอาจจะมองโลกในแง่ดีเกินไป ดีจนเผลอไปคิดว่าข้อเสนอของคนใจร้ายจะเห็นใจเขามากขึ้น...

          แต่ไม่เลย เขาคิดผิดอีกแล้ว… เพราะคนอย่าง มาร์ค ต้วน มันคือคน ไร้หัวใจ

“บอกให้คราง ชื่อฉันไงเล่า หรือชอบแบบป่าเถื่อน??” มาร์ค ตะคอกใส่คนตัวเล็ก เพื่อบีบให้คนตัวเล็กทำตาม... ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีทางเลือกงั้นก็ทำมันสะ แบมแบม!

“อื้อออ มะ มาร์….มาร์ค ยอมแล้ว ฮึก ชะ ช่วยเบาแรงให้ ผมด้วยนะครับ ได้โปรด อื้มมมม”

“ดะ ดีมาก ฮึ่มม... เชื่อฟังกันง่ายๆแบบนี้ก็ดี นายนี้มัน ฟิตสุดยอดเลยนะแบมแบม” ร่างสูงพอใจไม่น้อยที่คนใต้ร่างยอมทำตามที่เขาสั่งกันแบบง่ายๆ ดี เขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อย

            มาร์ค ขยับสะโพกตามจังหวะอย่างช่ำชอง เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆธรรมดาสำหรับตน แตกต่างกับคนตัวเล็กที่บิดเร้าร่างเล็กอย่างเจ็บปวด ทรมาน ก็แน่สิ เขาเป็นคนแรกที่กระทำชำเราเขาคนแรก!!!

“ครางอีกแบม... อ่าาา ครางดังๆไปเลย ทำให้ฉันพอใจ ซี้ดด... แล้วนายจะได้ไม่ต้องทรมาน แล้วก็ไม่ต้องเกร็งน่ะ แค่ตอดรัดฉันให้ อื้มมมมม มากกว่านี้”ร่างสูงดังราชสีห์ที่กำลังขย้ำเหยื่อกระต่ายน้อยใต้ร่าง พูดด้วยน้ำเสียงที่กระเส่า ใช่คนใต้ร่างทำให้เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก มากจริงๆ

“คะ คุณมาร์ค อือออออ คุณมาร์…… อ๊ะ!!!” แบมแบม ทำตามที่ร่างสูงสั่งอย่างน้อยมันก็ทำให้เขาไม่ทรมานเหมือนตอนแรก เพราะร่างสูงยอมผ่อนแรงให้ถึงแม้ว่า มาร์ค ยังคงกระแทกถี่อยู่เรื่อยๆ

แต่……

            ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะเรียกชื่อของอีกคนจบประโยคดี  ก็ทำให้แบมแบมร้องเสียงหลงออกมา เมื่อร่างสูง……!!!!

“มะ ไม่ไหวแล้ว ตอดรัดฉันอีกแบมแบมอ่า แน่นๆเลย มะ ไม่ไหวแล้ว ฉันจะเสร็จแล้….แบมแบ…… ซี๊ดดดดดด สุดยอดไปเลย นายนี่สุดยอดจริงๆ อ่าาาาาาาาาา…...” ร่างสูงกระแทกถี่ๆ สี่ห้าครั้งก็ครางเสียงกระเส่าดังลั่นเหมือนดั่งคนสุขสมไปทั้งตัว ก่อนจะกระตุกอีกครั้งปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นจำนวนมากส่งไปในช่องทางรักสีหวานของแบมแบมจนล้นทะลักออกมาตามง่ามขาเรียว

            เจ้าบ้านคาแก่นกายใหญ่ไว้ไม่กี่อึดใจ ก่อนที่จะถอดออกจนเกิดเสียงดัง บ๊วบ! พร้อมกับคราบน้ำกามที่มีสีแดงเจือปนอยู่...

            แล้วความคิดหลากหลายก็ถาโถมเข้ามาให้เขานึกคิดในใจ ภายใต้ใบหน้านิ่งอันเรียบเฉย ไม่คิดว่า ร่างบางที่นอนหมดแรงแน่นิ่งใต้ร่างของเขา ยังบริสุทธิ์อยู่ เป็นไปได้ยังไง จริงอยู่ที่ใบหน้าน่ารักของคนตัวเล็กดูไร้เดียงสา แต่นี่คนตัวเล็กก็เรียนมหาลัยแล้วทำไมนะ ยังคงบริสุทธิ์

            หึ... แต่ก็ดี!!! เป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจ มาร์ค ต้วน จริงๆ เขาจะเล่นกับ ของเล่น ชิ้นนี้นานหน่อยล่ะกัน ทนเอาหน่อยนะ และเป็นการตบรางวัลจะยกตำแหน่ง นางบำเรอ! .ให้ก็แล้วกัน!

            ร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามหน้าท้องที่ดูสมกับชายแท้ เข้ากับใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา และมาดของผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของ ตระกูล ต้วน ถอนตัวออกจากร่างเล็กที่ตอนนี้นอนสลบไสลไปแล้วจากกิจกรรมรักอันเร้าร้อนที่เขามอบให้อย่างไม่ปราณี ก่อนจะลงจากเตียงขนาดคิงส์ไซส์สุดหรูของตนไปที่ห้องน้ำเพื่อ ชำระคราบน้ำรักปรนเลือดของคนตัวเล็กและตัวเองผิวปากอย่างสบายใจ

ปัง!!!!

            เสียงประตูห้องน้ำปิดเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กที่หมดเรี่ยวแรงจากการทารุณอย่างป่าเถื่อนของ มาร์ค ต้วน รู้สึกตัวอย่างใดๆ

ปอลิง. อ่านจบแล้วอย่าลืมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ด้วยน้าา

Dek-d   http://my.dek-d.com/Jayjackson/writer/viewlongc.php?id=1402830&chapter=2