NC KhunYug Chapter4

NC SUFFERING 04 

ริมฝีปากหยักแตะชิดริมใบหูพร้อมกับลิ้นร้อนไล้เลียวน ขบเม้มจนยูคยอมขนลุก จนเผลอครางออกมา

ร่างสูงยิ้มเยาะเมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มทนไม่ไหวจึงหลุดเสียงที่ทำให้เขารู้สึกพอใจออกมาริมฝีปากนุ่มก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากอุ่น มือเล็กทุบลงไปบนไหล่แกร่งแต่นิชคุณก็ยังไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเลยสักนิด เมื่อเห็นว่ายูคยอมหยุดนิ่งไปมือหนาจึงเลื่อนจากด้านหลังท้ายทอยมาตามแผ่นหลังเล็ก ปากหยักสูดดมกลิ่นกายที่แสนจะเย้ายวน ซุกไซร้อยู่ตรงลำคอบางไล่ลงมาที่แผ่นอกประดับไปด้วยเม็ดทับทิมสีสวย ก่อนที่ลิ้นร้อนจะเริ่มทำการหยอกเย้าด้วยการดูดดึงขบเม้มจนเกิดเสียงน่าอาย 

"จ้วบ~"

"อะ..อ่าา~ ปะ...ปล่อย" 


ถึงปากจะบอกให้ปล่อย แต่ร่างบางก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกต้องการร่างสูงมากในตอนนี้ร่างกายของทั้งคู่
เริ่มเปียกไปด้วยเหงื่อทั้งที่เครื่องปรับอากาศในห้องก็ยังคงทำหน้าที่ของมันตามปกตินิชคุณไล่ริมฝีปาก
ไปตามพวงแก้มนิ่มไล่ลงมาเรื่อยตามซอกคอขาวเนียนปลายจมูกก็ซุกไซร้รับเอากลิ่นหอมอ่อนๆติดผิวกายของคุณมือซ้ายอัจฉริยะ จูบซับความหอมหวานดูดดึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนผิวขาวๆเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบ

“อย่า...” 

ยูคยอมพยายามขืนตัวต่อสัมผัสที่อีกคนมอบให้ แต่นิชคุณหาได้สนใจไม่ ยังคนทำตามใจตัวเองอยู่อย่างนั้น ร่างบางผลักใสร่างสูงให้ออกห่างทั้งทุบตี จิกข่วนจนนิชคุณแค่รู้สึกเหมือนมดกัดตามแผ่นหลัง แต่ก็ไม่ละความพยายาม ตอนนี้เขาแค่รู้ว่าต้องการแค่คนตรงหน้า ยูคยอมที่เอาแต่ทุบตี จิกข่วน เพื่อหวังว่าคนบนร่างจะหยุด แต่เขาคิดผิด นอกจากจะไม่หยุดแล้ว นิชคุณยังรวบข้อมือเล็กด้วยฝ่ามือเดียวก่อนจะใช้มืออีกข้างปลดเข็มขัดของอีกคนถูกปลดออกไปอย่างง่ายดาย นิชคุณโยนมันทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี กางเกงขายาวถูกดึงออกไปกองกับพื้นอย่างชำนาญ

“ยะ...หยุดเถอะ”  เนคไทด์ที่เพิ่งถอดออกมาจากลำคอแกร่งถูกนำไปรัดที่ข้อมือของยูคยอม 

“ไม่ต้องกลัวนะเด็กน้อยรับรองว่าฉันจะจัดให้ถึงใจไม่ให้น้อยหน้าไอมาร์คแน่นอน” 


ปลายนิ้วยาวไล่เช็ดหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวของคนเป็นรองให้อย่างเบามือ ยูคยอมพยายามเบือนหน้าหนีเพราะรังเกียจทุกสิ่งทุกอย่างของเขาตั้งแต่สัมผัสไปจนถึงสายตา 

“ดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยงั้นสิ ว่าที่เมียในอนาคต" 

“หยุดหยาบคายกับผมสักที!” 


ยูคยอมตวาดออกมาอย่างสุดจะทน กับพฤติกรรมที่แสนจะหยาบคายดูถูกคนของชายตรงหน้า นิชคุณเอื้อมมือไปจับคางเล็กให้หันมามองหน้าเขาพลางยิ้มเยาะให้คนตรงร่างหงุดหงิดเล่น 

“โอเค ไม่หยาบคายก็ไม่หยาบคาย ถ้างั้นฉันจะอ่อนโยนกับนาย แค่ครางดังๆก็แล้วกัน”


 ปลายนิ้วยาวจงใจลากไปตาม ผิวกายขาวเนียนมีน้ำมีนวลเผยออกให้เห็นเต็มสองตา ยูคยอมพยายามจะพลิกตัวหนีสัมผัส แต่เพียงแค่นิชคุณใช้ฝ่ามือเพียงข้างเดียวออกแรงกดไหล่บางไว้กับเตียงนุ่มยูคยอมก็ไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้อีก ร่างกำยำคร่อมร่างคนตัวเล็กเอาไว้ด้วยร่างกายของเขา มือหนาไล่ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างรวดเร็วพร้อมกับก้มลงไปจุมพิตบนยอดอกสีชมพูอ่อนที่ดึงดูดสายตา ร่างบางสะดุ้งเมื่อสัมผัสเข้ากับความอุ่นชื้นที่โลมเลียลงมาบนยอดอกของเขา เรียวลิ้นตวัดเข้าออกสลับดูดดึง

"จ้วบ~ ยูคยอม อาห์ ..." 


ริมฝีปากก็พรมจูบไปตามผิวกายหอมขบเม้ม ดูดดึงตีตราความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทุกตารางนิ้วของผิวเนื้อเนียน

“หยุด...ฮึก...” 


น้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่สามารถหยุดซาตานอย่างนิชคุณในเวลานี้ได้เลยและเขารู้สึกเกลียดตัวเอง ที่ร่างกายของเขาตอบสนองสวนทางกับคำพูดทุกอย่าง คนตัวเล็กหอบหายใจเมื่อฝ่ามือหนาเลื่อนไปกอบกุมส่วนล่างของเขาไว้เต็มฝ่ามือบดคลึงด้วยปลายนิ้ว มือใหญ่ขยำเล่นอย่างรู้สึกเพลินมือ นิ้วเรียวไล่วนส่วนหัว กดย้ำๆจนร่างบางบิดเร้าอยากจะปลดปล่อยออกมา ริมฝีปากอุ่นละออกจากยอดอกอย่างเสียดาย ลากไล้ไปจูบวนอยู่ตรงแอ่งสะดือครู่หนึ่ง ยูคยอมหอบหายใจก่อนจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อริมฝีปากเลื่อนต่ำลงมาจนถึงท้องน้อย ฟันคมกระทบผิวเนื้อทำให้รู้สึกเสียว

แกนกายเล็กชูชันรับฝ่ามือหนา นิชคุณยกยิ้มพลางเงยหน้าขึ้นไปมองร่างบางที่เบนหน้าหันหนีไปทางอื่น แกล้งใช้มือรูดขึ้นและรูดลงอย่างเร็วจนยูคยอมสะดุ้งเฮือกจึงต้องหันกลับมามองหน้าชายหนุ่ม ใบหน้าหวานแดงซ่านขึ้นไปอีกเมื่อต้องมาเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังใช้ริมฝีปากจูบลงไปบนแกนกายของเขา  ทั้งโกรธทั้งอับอายแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องการ

“อื้อ!” 


ยูคยอมหลุดเสียงออกมาเมื่อนิชคุณครอบครองแกนกายของเขาเอาไว้ทั้งหมดโดยไม่รังเกียจจนสุขสม  

“ชอบหรอ หึ! ไม่ดิ้นต่อละ ขัดขืนอีกสิ...” 

“..................”  นิชคุณพูดก่อนจะร่นกางเกงของตัวเองแล้ว พูดกับคนใต้ร่าง 

“ว่าง่ายๆแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ถึงนายจะขัดขืนสักแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ เพราะฉันก็ไม่คิดจะหยุดเหมือนกัน” 

ริมฝีปากหยักพูดจบก็ทาบทับลงไปบนริมฝีปากบาง ประกบจูบตักตวงความหอมหวานจากคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างจาบจ้วง ยูคยอมไม่ได้ขัดขืนก็จริงแต่ก็ไม่ได้ตอบสนองเช่นกัน ยิ่งทำเป็นเฉยชาราวกับไม่มีความรู้สึกนิชคุณก็ยิ่งหงุดหงิด 

“โอ๊ย...” ยูคยอมยกมือขึ้นแตะริมฝีปากที่มีเลือดสีแดงสดซึมออกมา นิชคุณเหยียดยิ้ม  

“โอ๊ยยยยยย  ไอบ้า ไอซาตาน” 


ร่างบางพร้อมทั้งกร่นด่าร่างสูงอีกระลอกเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย มือเรียวกำผ้าปูที่นอนจบยับเพื่อระบายอารมณ์เพราะความคับแน่นที่สอดแทรกเข้ามาโดยไม่ได้มีสัญญานเตือนแต่อย่างใด

“อื้อ เอาออกไป ออกไปให้พ้น!”


ยูคยอมผลักนิชคุณด้วยความเจ็บปวดจากความอึดอัดที่ไม่คุ้นชินจนอยากจะร้องไห้ออกมา  เขาเองก็ใจร้อนเกิน ร่างบางคงยังไม่เคยกับเรื่องแบบนี้แต่ถ้าจะให้หยุดตอนนี้เขาเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

นิชคุณกอดยูคยอมเอาไว้แนบอก จูบลงที่ขมับเพื่อให้ร่างบางรู้สึกผ่อนคลายและโอนอ่อนไปกับเขา แล้วจบลงที่ริมฝีปากบาง เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดตอบรับสัมผัสกันและกันอย่างโหยหา มือข้างที่ว่างก็ไม่ได้อยู่เฉยยังคงคอยลูบไล้ไปตามเอวและสะโพกกลมกลึงจนยูคยอมหายจากอาการเกร็ง 

“อ๊า.......” ร่างหลุดเสียงครางเมื่อช่องทางตอดรัดคลายตัว  

“อะ อืมมมม” 

“อือออ”  เสียงครางหลุดลอดออกมาจากทั้งคู่ ร่างบางพยายามยกมือขึ้นมาปิดเสียงอันน่าอับอาย น่าเกลียดนี้       

“อ๊า........” 

หยาดน้ำรักสีขาวขุ่นปลดปล่อยออกมาพร้อมกันไหลเปื้อนไปตามเรียวขาขาวและหน้าท้องเรียบเนียนนิชคุณไล้เลียคราบน้ำรักที่ไหลตามเรียวขาขาว  นิชคุณแยกเรียวขาของร่างบางออกแล้วแทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางลำตัว ลิ้นร้อนไล่เลียวนรอบช่องทางรักที่เต็มไปด้วยคราบขาวขุ่นอย่างไม่นึกรังเกียจ  ใบหน้าหล่อเงยขึ้นสบตาคนใต้ร่าง ยูคยอมทำกลับเบือนหน้าไปทางอื่น เขานึกเกลียดร่างกายตัวเองที่สุดนอกจากจะไม่ปฏิเสธร่างสูงยังตอบสนองไปกับสัมผัสของคนตัวโตอีก

----------------------------------------------- End NC SUFFERING 4 ----------------------------------------------